Türkiye'de Yaptırım Uygulanan Rus Liman Ziyaretleri uyum işareti

Türk Hükümetlerinin, Orta Doğu ve Asya'daki ülkelerle ilişkileri güçlendirmeye odaklanan bir dış politika izlediği bir sır değil. Bu politikalar ister istemez Türkiye'nin Batı'dan uzaklaşmasına neden oldu. Özellikle 2018 yılından itibaren ülkede ekonomik görünüm bozulurken, Türkiye'nin ekonomik olarak Rusya'ya bağımlılığı arttı. Spesifik olarak, Rusya'ya olan bu bağımlılık enerji yatırımları (örneğin TürkAkım Doğalgaz Boru Hattı ve Akkuyu Nükleer Santrali), turizm (2022'de dört milyondan fazla Rus turist Türkiye'yi ziyaret etti) ve mal ticareti (buğday, domates ve dahil olmak üzere) şeklinde kendini göstermiştir. çelik).

Bu eksen kayması nedeniyle Batı ülkelerinden gelen yatırımlar dururken,  Hükümet kendini Doğu'daki BAE, Suudi Arabistan, Çin ve Rusya gibi ülkelerden gelen yatırımlara bel bağlama pozisyonunda buldu. Dolayısıyla, Ukrayna savaşı patlak verdiğinde, dış politika uyumu ve ekonomik bağımlılık düzeyi nedeniyle Türkiye, Rusya'ya uygulanan ihracat kontrollerini ve yaptırım kısıtlamalarını uygulayacak bir kaldıraç konumunda değildi. Bu, Türkiye'nin “yaptırımlardan muaf” bir yetki alanı olarak algılanmasına katkıda bulundu; öyle ki, adı, Çin (Hong Kong ve Makao dahil), Ermenistan ve Özbekistan'ın yanı sıra potansiyel atlatma yetki alanlarını listeleyen bir ABD üç mühürlü belgesinde anıldı.

Son zamanlarda, Türkiye'de Rusya ile ilgili yaptırımlarda (Rusya'ya giden/Rusya'dan gelen malların denetimi dahil) bir artış olmuştur. Ancak Hükümetin yeni döneminde Rusya'ya getirilen tüm kısıtlamaları benimseyip benimsemeyeceği henüz belli değil. Sonunda bunu yapmak zorunda kalabilir. Ekonomi kırılgan bir durumda ve Mart 2024'te yapılacak yerel seçimler, Erdoğan'ın İstanbul ve Ankara gibi muhalif büyük şehirlerden geri kazanmak istediği için büyük önem veriyor. Son atamalarının profilleri (Mehmet Şimşek Maliye Bakanı ve Gaye Erkan Merkez Bankası başkanı) bazıları tarafından Batı'ya bir çağrı olarak görülüyor ve bu çağrı net bir Rusya politikasıyla tamamlanması gerekiyor. 

Türkiye, Karadeniz Tahıl Girişimi'nde görüldüğü gibi, bu arabulucu ipinde yürüyor. Aynı zamanda, savaştan önce Türkiye, Rusya'ya karşı savunmasına yardımcı olan insansız hava araçlarını Ukrayna'ya ihraç etti. İki ülkenin diğer alanlarda da güçlü ekonomik bağları var. Dolayısıyla Türkiye'nin Rusya yanlısı bir duruş sergilediği söylenemez. Zelensky'nin İstanbul'a yaptığı son ziyaret, belirli bir düzeyde karşılıklı güvenin tanınmasıdır. Bununla birlikte, stratejik jeopolitik konumu göz önüne alındığında, Türkiye'nin hem Batı hem de Rusya ile güçlü ilişkiler sürdürmesi mümkün olmayabilir - özellikle bölgede anti-atlatmaya artan bir odaklanma gördüğümüz için. Örneğin, OFAC kısa bir süre önce Kıbrıs ve Türkiye'de çok sayıda işletmeye Rusya ile bağlantılı ticareti yasakladıkları için yaptırım uyguladı. 

Atlatma ne yazık ki yaygın bir sorundur. Bazı AB Üye Devletlerinin bile, örneğin Rus petrolüne AB ambargosunun uygulanması konusunda yumuşak bir tutum sergiledikleri iddia ediliyor - aynı şekilde ABD'nin öfkesini de çekiyor. Tüm yaptırım rejimleri dahili olarak sağlam yaptırımlar uygulayabilirse, bu Türkiye veya BAE gibi üçüncü yargı bölgelerini Rusya'ya karşı kendi iç hukuklarını güçlendirmeye daha fazla teşvik edecektir. Türkiye bağlamında, Erdoğan Hükümeti, Rusya'ya yönelik ihracat kontrollerini ve yaptırım kısıtlamalarını daha kararlı bir şekilde benimsemek ve uygulamak için ekonomik gerekçeye zaten sahip. Ancak siyasi olarak da oraya taşınabilmesi için Türkiye'nin eşsiz rolünün tanınması ve beklentilerin buna göre yönetilmesi gerekiyor.

Nihayetinde, 2024 seçimlerine giden dönemde, Batılı yatırımlara başvuran Türkiye, bir gecede değil kademeli olarak da olsa, muhtemelen Rusya'ya karşı daha fazla zorlama eğilimini benimseyecektir.

Tan Albayrak, Reed Smith hukuk firmasında uluslararası ticaret ve ulusal güvenlik avukatıdır.

Burada ifade edilen görüşler yazara aittir ve The Maritime Executive'e ait olması zorunlu değildir.