Başlarken

19 Nisan 2021, Pazartesi 14:04

A+
A-

BAŞLARKEN

Mesleğe severek başladım. Kendimi bildim bileli kaptan olmayı kafaya koymuştum. İşin garip tarafı çocukken denizden korkardım. Kaptan oldum. Gene de deniz korkum devam etti. Ama deniz kendisinden korkanı kollar derler. Benim deniz korkum mecazidir. Herşeyi kurallara ve teamüllere göre yapan, her türlü tedbiri alan kişi denizden korkmaz. O sebebe korkuyorum diyorum. Bir kuralı atlamaktan, bir işi eksik yapmaktan, bir teamüle uyamamaktan korkuyorum. Mesleğime yanlış yapmaktan korkuyorum. Yoksa insan sevdiğinden korkar mı hiç?

Denize ilk çıktığım zamanlardı. S/S Nejat gemisinde kapakları olmayan, sayfaları eksik bir kitap geçti elime. Deniz kuvvetleri hizmete özel bir yayın. Porsun ast. sb. için yazılmış bir meslek kitabı. Giriş bölümünü okudum. Hayatımın mihenk taşı oldu.

Bu kitabı okumaya başladığınıza göre bir çok güçlükleri yenip gemiciliğe (porsunluğa) karar vermiş olmalısınız. Kaportanın arkasında sizi yumuşak bir hayatın beklemediğini bilmeniz umulur.

Rüzgar armada uğuldarken sen orada olacaksın. Yeşil deniz çoşup güverteye çullandığı, bir şeyin deniz bağını gevşettiği zaman senin adın çağrılacak, kazaya uğrayan bir gemi vb. işlerde filika mayna edilirken bu işi yapan adam sen olacaksın. Yazın veya kışın gün ışığında veya karanlıkta deniz yumruğu güverteyi döverken sen oradasın. Ayağında terlikler, karalüfer karşısında oturacak fazla vaktin olmayacak. Fakat (Kipling’in) dediği gibi ‘’Bir gemici olacaksın yavrum.’’

Bu kitabı hatmettim. Bu girizgah hayatıma yol gösteren bir ışık oldu. Deniz feneri gibi yol gösterdi, rotamı çizdi. Bütün mevcudiyetimle sarıldım mesleğime. Sevdim. Çok sevdim mesleğimi… Gemileri, aylarca süren seferleri sevdim. Gün geldi aylarca karaya ayak basmadım, özlememek için gemimi. Kömürcü olarak başladım mesleğe. Kamarotluk, kumanyacılık, büfecilik yaptım. Gemici, usta gemici olarak çalıştım. İmtihanları verip radyo-telgraf ehliyetini aldım. Kısa bir müddet telsiz zabitliği yaptım.Sonra Kıyı Kaptanlığından başladım. Akabinde hayat-ı bahriyemi doldurdukça bütün kademe imtihanlarını vererek önce sevahil-i karibe bilahare de gene imtihanlarımı verip sevahil-i baide kaptanlığı imtihanlarını kazanıp sırmalarımı dörtledim. Gemide boş vakitlerimi değerlendirip çalıştım. Okul dışından ortaokul ve liseyi bitirdim. İki lisan öğrendim. 15 yıl yurt dışında çalıştım. Almanya’da Rein Nehri’nde. Benim klasik bir okul tahsilim yok. Ben okumadım, okuyamadım. Ama yılmadım. Yalnız şuna inanıyorum ki mesleğimde çok iyiyim. 1965 yılından beri tankerlerde çalışıyorum. Usta gemici olarak başladım tankerlerde çalışmaya sonra 2. pompacı oldum. Akabinde pompacı oldum. Zamanla chemical tankerlerde ve gaz transporterlerde, LPG gemilerinde mümarese kesbetim. Bu arada biraz yolcu gemilerinde kısa bir müddet için de cargo gemilerinde çalıştım. An itibarı ile deniz hayatım 57 yılı bitirmek üzere, kaptanlığım ise 43 cü yılın içinde.

Bu müddet içinde mesleği öğrenebildim mi? Hayır. Çünkü bu mesleğin sonu yoktur. Daha doğrusu öğrenmenin sonu yoktur.

Şimdi laid-up edilmiş bir gemi gibi güvertelerden savrulduğum bu insan mahşeri şehirde yaşamaya çalışıyorum, işsiz,arkadaşsız, yalnız. Bütün gemiler yitip gittiler ufkun ardında kayboldular bensiz.

Personel müdürleri, armatörler, işverenler artık istemiyor benim gibi dinazörleri gemilerinde. Aliağa’ya söküme giden gemilerin ardından aglayan kaptana ihtiyacı yok onların. Velhasıl kelam biz devrimizi tamamladık. Tamamlamadık da, tamamlattılar. Eğer tanrı adilse ve ilahi adalet diye bir kavram varsa onlarda emekli olunca bizi anlarlar. Biz de onları gözetleriz gök gemisinden.

Şimdi artık 24 yıl önce emekli edilmiş , yaşı icabı denizde çalıştırılmayan bir rate, bir ihtiyar, hiç bir işe yaramayan, üretime bir katkısı olmayan asalak bir kişiyim vesselam.

Yıllar boyu boş vakitlerimde yazdığım bu yazıları okursanız belki kendinize ait bir şeyler de bulabilirsiniz içinde

Rüzgarınız kıçtan, pruvanız neta olsun.

Saygılarımla

19/04/2021