PİRE TASMASI

            Annesi İngiliz bir öğretmen, babası emekli bir hariciyeci olan ve İngiltere’de doğup bütün tahsil hayatını İngiltere’de geçiren ayrıca denizcilik akademisinden derece ile mezun bir arkadaş laf arasında anlatmıştı.

            Türkün zekası ve tarzanca konuşması ile dünyanın her yerinde yaşamaya çalışmasına imkan bulan fıtratımız açısından büyük bir olay diye.

            Babam ve annem emekli olduktan sonra çok sevdikleri Marmaris’in Armutalan beldesinde yaptırdıkları evlerinde yaşamaya karar verdiler. Ben de tek evlat olmam hasebi ile onlar yerleşip yeni çevrelerine intibak edene kadar Türkiye’de kalmaya karar vermiştim.

            Nihayet tanınmış bir armatörlük firmasında işbaşı yaptım. İsrail’den fosfat yükleyip İspanya’ya gidecektik. Genel müdür vedalaşırken köpeği için bir pire tasması sipariş etti. Zaman darlık zamanıydı. Döviz yoktu. Herkes bir yolunu bulup memlekette bulunmayan ve ihtiyacı olan şeyleri yurt dışından temin yolunu arıyordu. Genel müdür beyde sevgili köpeği için pire tasması sipariş ediyordu işte.

            Tahliye limanı Barcelona’ydı. Salimen varıp yanaştık ve tahliye başladı. Bende pek sevdiğim Barcelona’da biraz dolaşıp kahve içmek bahanesi ile dışarı çıkıp dolaşayım dedim.

            Lumbar ağzından çıkıp borda iskelesine yürürken o daracık yerde gemi üçüncü makinisti ile karşılaştım. Saygı ile selam ve yol verdi. Kırklı yaşlarda ameliden yetişmiş terbiyeli bir insandı. Severdim kendisini. Temsil ettiği makamın hakkını veren bir insandı ki gemide bu haslet gemi hiyerarşisinde çok önemli bir etkendi.

            Beraberce indik gemiden. Acentadan araba istemiştim. Araba gelmiş iskele başında bekliyordu. ‘’ Buyur gel çarkçım ‘’ dedim. ‘’ Bende çarşıya gidiyorum, yürüme o kadar yolu. ‘’

            Beraberce arabaya binip La Ramble Caddesi’ne kadar gidip pazarın önünde indik. Kaldırımın kenarında tam arabadan indiğimiz yerde epeyce büyük bir pet shop vardı. Hemen aklıma geldi genel müdürün ısmarladığı pire tasması. ‘’ Gel çarkçım ‘’ dedim. ‘’ Şuradan bir siparişim var. Alalım da sonra oturup bir kahve içelim.‘’

‘’ Başüstüne Süvari Bey ‘’ dedi. Girdik içeri. Binbir çeşit ürün sıralanmıştı raflarda, vitrinlerde.

            Güzel bir İspanyol esmeri olan  tezgahtar kız yaklaşıp İspanyolca bir iki kelime etti. Anlayamadık tabi dediklerini ama İngilizce olarak ‘’ Matmazel köpekler için filan marka bir pire tasması istiyorum ‘’ dedim. Kız bomboş bir ifade ile baktı yüzüme, no english kelimelerini güçlükle anladım. Bu sefer sanki anlayabilecekmiş gibi tane tane anlattım ama yine tepki yok tabi. Bu sefer başka bir kız geldi. Birbirleri ile İspanyolca bir şeyler konuştular. Bu sefer yeni gelen kıza anlattım yine bir tepki yok. ‘’ Gel çarkçım ‘’ dedim ‘’ Gel, çıkalım. Bunların birr halttananladıkları yok. ''

            O anda hiç ummadığım bir şey oldu. Üçüncü çarkçım ‘’ Süvari Bey’im müsaade ederseniz birde ben anlatayım efendim ‘’dedi.

            Şok oldum. Şaşırdım. Benim anlatamadığım dil bilmez, İspanyol tezgahtara nasıl anlatacak bu İlkokul mezunu, ameliden yetişmiş çarkçı acaba?

            Biraz merak ve daha da çok kızgınlıkla ‘’ Buyur bakalım çarkçım. Birde sen dene ‘’ deyip bir adım geri çekildim.

            Çarkçı, kızların gözlerine bakıp bu arada baş ve işaret parmakları ile minik bir haşeratı tarif eder gibi yaparak “ litil litil animal no zıpzıp “ diyerek bu arada da başının üstü ile boynunu birkaç defa işaret ederken “ hav hav hav “ demez mi. Tam gülmeye hazırlanırken adeta yuttum gülmemi resmen. Kız si, si sinyor,  si  diyerek raflara yöneldi ve bir kutu çıkarttı ve buyurun diye uzattı. Baktım pire tasması ve tam istediğim marka.

            Sadece şok oldum. Türklerin ve bilhassa gemicilerin dünyanın her limanın da nasıl anlaştıklarına, nasıl dostluklar kurabildiklerine yakinen şahit oldum.